गजल
बैठ्या कजो टूह्णमटूणा
रेह्या नीं भा$ तेरा दूणा।
क्या सोच्चादा बेही कूणा
अज नी रोटी ना सलूणा।
चौनीं पासें अग्गयै लगियो
भुखा टिह्ड लगा फकूणा।
बड्डे बड्डे महल खरेड़े
एत्थु कुत्यां बिल्यां सूणा।
पतीले चुक्कां हथ फकूंदे
ना यै संसी ना यै पूणा।
डंगर खरा जिगर रखदे
माह्णु लगदा झट तरुणा।
सोल़ा सराध खाईनी रज्जा
जौह्रें तेरें कितणा तूणा।
लोकां जो बंड्डा दा अक्कल
छैल़ जेह्या सै बालक तूणा।
गरीबां दा यै मसला रोटी
दुख तिन्हांदा कुन्ही बझूणा।
सच्चे दी यै जै म्हेशा
जगदा रैह बाबे दा धूणा।
नीत बुरी अज्ज लोकां दी
इक दूए जो लगे भरुणा।
घाह खुआयै कोई बचारा
होर कोई लगया दूणा।
बेगैरत अज्ज लोक होई गै
कुड़ियाँ मारण बिच भ्रूणा।
लुट्टी लट्टी देसयै खादा
पता नी कैंह लगयो भतूणा।
सुणदा रैह ग़ज़ल मेरे ते
दिंदा रैह बिच बिच हूणा।
बुड्ढे हड कजो सेकणे
गोड्डे अड़यो नी चलूणा।
अपणी सैह अपणी लाड़ी
होर कुसी जो नी गलूणा।
ब्याह करना बेशक करिलै
हथ लाई नी मिंजो छूणा।
अज्ज चड़दियाँ कलां च तूँ
रुक तेरा दिन बी घरूणा।
जे करणा सैह हुण करी लै
बादे विच तां कुछ नीं हूणा।
नीत तू बदनीत रखियो
बाबे दें दर नी पजूणा।
पंज गज्जी सुलआर ए तेरी
ईकसौ सह्तर पाईयाँ चूणां।
अज्जे तिक लोक इ दूहते
पता नीं अप्पूँ कदूँ परसूणा।
जेह्ड़े हन खजाने री राखी
सैई लगयो माले मूणा।
बैद पुड़ी कनै गोल़ी डागदर
चेलें दसणा भाऊ टूणा।
गल्लां नै तू दित्या जेह्ड़ा
सैह जख्म तां नी भलूणा।
बुड़कां मारी क्या दस्सादा
सैई छलकै जेह्डा़ ऊणा।
चोपड़ियाँ अज्ज कुण दियादा
मिस्सी रोटी सौगी लूणा।
निराश आ गिटमिट करिये
चल बौईये नेहरिया कूणा।
सुरेश भारद्वाज निराश
धौलाधार कलोनी, लोअर बड़ोल
पी.ओ. दाड़ी (धर्मशाला) हि.प्र.
176057
मो० 9418823654
Sent from BharatKaKhajana